ได้รับเลือกจากพระเจ้า

ทุกคนที่เคยได้รับเลือกให้เข้าร่วมทีมที่เข้าร่วมในเกมหรืออะไรก็ตามที่ส่งผลกระทบต่อผู้สมัครคนอื่น ๆ จะรู้สึกได้ว่าเป็นคนที่ถูกเลือก มันทำให้คุณรู้สึกว่าได้รับความนิยมและชื่นชอบ ในทางกลับกันเราส่วนใหญ่ก็รู้ว่าตรงกันข้ามไม่ได้รับการเลือกตั้งคุณรู้สึกว่าถูกทอดทิ้งและปฏิเสธ

พระเจ้าผู้ทรงสร้างเราอย่างที่เราเป็นและผู้ทรงเข้าใจความรู้สึกเหล่านี้ ทรงเน้นย้ำว่าการเลือกอิสราเอลให้เป็นประชากรของพระองค์ได้รับการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนและไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ เขากล่าวแก่พวกเขาว่า “เพราะท่านเป็นชนชาติที่บริสุทธิ์สำหรับพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกท่านให้เป็นชนชาติของพระองค์ท่ามกลางชนชาติทั้งปวงที่อยู่บนพื้นพิภพ” (ฉธบ.4,2). ข้ออื่นๆ ในพันธสัญญาเดิมยังแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าเลือก: เมือง ปุโรหิต ผู้พิพากษา และกษัตริย์

โคโลสี 3,12  ประกาศว่าเราได้รับเลือกเช่นเดียวกับอิสราเอล: «พี่น้องที่รักของพระเจ้า เรารู้ว่าสำหรับการเลือกของคุณ (ต่อประชากรของพระองค์)» (1. เธสะโลนิกา 1,4). ซึ่งหมายความว่าพวกเราไม่มีใครประสบอุบัติเหตุ เราทุกคนมาที่นี่เพราะแผนการของพระเจ้า ทุกสิ่งที่เขาทำด้วยความตั้งใจ ความรัก และสติปัญญา

ในบทความล่าสุดของฉันเกี่ยวกับตัวตนของเราในพระคริสต์ ฉันได้ใส่คำว่า "เลือก" ไว้ที่เชิงกางเขน เป็นสิ่งที่ผมเชื่อว่าเป็นแก่นแท้ของการที่เราเป็นใครในพระคริสต์ และสำคัญต่อสุขภาพฝ่ายวิญญาณด้วย หากเราหลงเชื่อไปทั่วว่าเรามาอยู่ที่นี่โดยการดลใจของพระเจ้าหรือการทอยลูกเต๋า ศรัทธา (ความไว้วางใจ) ของเราจะอ่อนแอและการพัฒนาของเราในฐานะคริสเตียนที่เป็นผู้ใหญ่จะประสบความล้มเหลว

เราแต่ละคนต้องรู้และเชื่อว่าพระเจ้าทรงเลือกเราและเรียกชื่อเรา เขาตบบ่าคุณและฉันแล้วพูดว่า“ ฉันเลือกคุณตามฉันมา!” เรามั่นใจได้ว่าพระเจ้าเลือกเรารักเราและมีแผนสำหรับเราแต่ละคน

เราควรทำอย่างไรกับข้อมูลนี้นอกจากรู้สึกอบอุ่นใจ? เป็นพื้นฐานของชีวิตคริสเตียนของเรา พระเจ้าต้องการให้เรารู้ว่าเราเป็นของพระองค์ เราเป็นที่รัก เราเป็นที่ต้องการ และพระบิดาของเราทรงดูแลเรา แต่ไม่ใช่เพราะเราทำอะไรลงไป ดังที่พระองค์ตรัสกับชาวอิสราเอลในหนังสือเล่มที่ห้าของโมเสส 7,7 กล่าวว่า “ไม่ใช่เพราะท่านมีจำนวนมากกว่าประชาชาติทั้งหมดที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประสงค์และเลือกท่าน เพราะเจ้าเป็นคนน้อยที่สุดในบรรดาชนชาติทั้งปวง” เพราะพระเจ้าทรงรักเรา เราจึงพูดกับดาวิดได้ว่า “จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ย เจ้าโศกเศร้าทำไม และเจ้าทุกข์ใจในตัวข้าพเจ้านักหรือ? จงรอคอยพระเจ้า เพราะข้าพเจ้าจะขอบคุณพระองค์อีกครั้งที่พระองค์ทรงเป็นความรอดและเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า” (สดุดี 42,5)!

เพราะเราถูกเลือกเราสามารถหวังให้เขาชมเขาและเชื่อใจเขา จากนั้นเราสามารถหันไปหาคนอื่นและฉายแสงแห่งความสุขที่เรามีในพระเจ้า

โดย Tammy Tkach